Dworzec główny zbudowano w latach 1842 - 1843, jako kończący linię Berlin - Szczecin.
Pierwszy dworzec był niewielki, wciśnięty między brzeg Odry, a umocnienia. Rosnące potrzeby komunikacyjne spowodowały, że dwadzieścia lat później obiekt został powiększony. Wówczas powstał dziewięćdziesięciometrowy pawilon z halami i poczekalniami, przechowalnią bagażu i kasami.
W 1877 roku powstała nowa linia kolejowa Szczecin-Kostrzyn-Wrocław, dla której otwarto osobny dworzec czołowy we wschodniej części Kępy Parnickiej u wylotu ulicy Bytomskiej. W początkach XX wieku pojawiły się koncepcje przeniesienia dworca w inny rejon miasta. Nowy dworzec miał powstać w rejonie ulicy Narutowicza. Stacja ciągnęłaby się od ul. Dąbrowskiego prawie do skrzyżowania ulicy Sikorskiego z aleją Bohaterów Warszawy. Plany pozostały jednak tylko na papierze, bo przeszkodził ogólnoświatowy kryzys.
