Przedwojenne Wilno

Najbardziej charakterystyczny towar „kaziukowego” kiermaszu stanowiły słodkie obwarzanki smorgońskie i pierniki. „Kaziukowe” pierniki w kształcie serca były ozdobione lukrem. Umieszczano na nich żartobliwe napisy – czasami celowo nieortograficzne.

Na przedmieściach miasta śnieg leżał aż po okna małych domków. Zimą konie – zamiast do dorożek – zaprzęgano do sań. Fotografia z lat trzydziestych XX w.

Początkowo wizerunek Matki Boskiej Miłosierdzia, zwanej Ostrobramską, wisiał w niszy bramy. Murowaną kaplicę wzniesiono w 1772 r., a gruntownie przebudowano w stylu klasycystycznym w 1828 r.

Cerkiew św. Trójcy wzniesiono na początku XVII w. Rokokową szatę uzyskała ona po pożarze w 1748 r. – dwie smukłe wieżyczki i słynna Brama Bazyliańska to dzieło Glaubitza. Klasztor pobazyliański zaborca zamienił na więzienie.

Zaułek Literacki – kolejne miejsce, w którym mieszkał w Wilnie Mickiewicz. Z domu Piaseckich pod nr. 5 został zabrany do aresztu podczas procesu filomatów i filaretów. Tutaj przez kilka miesięcy Czesław Miłosz wynajmował pokój.

Południowa elewacja bazyliki katedralnej. Kopułową kaplicę poświęcono królewiczowi Kazimierzowi, beatyfikowanemu w 1521 r. i kanonizowanemu w 1604 r., patronowi Litwy. Budowlę wzniesiono w latach 1626–1636 według projektu Matteo Castellego.