Rocznik: Życie codzienne w getcie warszawskim (lato 1941)

Przeciętne racje żywnościowe dla Żydów w Warszawie w 1941 r. ograniczały się do 184 kalorii, w porównaniu do 699 kalorii dla nieżydowskich Polaków i 2613 kalorii dla Niemców.

Głównym problemem w getcie było bezrobocie. Tworzono nielegalne warsztaty, w których wytwarzano towary przeznaczone do nielegalnej sprzedaży na zewnątrz, a także przemycano surowce, często przez dzieci. Setki cztero-, ośmioletnich żydowskich dzieci masowo przechodziło na „aryjską stronę”, czasami kilka razy dziennie, przemycając żywność do gett, wracając z towarami, które często ważyły więcej od nich. Przemyt był często jedynym źródłem utrzymania mieszkańców getta, którzy w przeciwnym razie umarliby z głodu.

Pomimo poważnych trudów życie w getcie warszawskim obfitowało w działalność oświatową i kulturalną, prowadzoną przez podziemne organizacje. Powstały szpitale, publiczne jadłodajnie, domy dziecka, ośrodki dla uchodźców i obiekty rekreacyjne, a także system szkolny. Niektóre szkoły były nielegalne i działały pod przykrywką jadłodajni. Były tajne biblioteki, zajęcia dla dzieci, a nawet orkiestra symfoniczna.

Ponad 100 000 mieszkańców getta zginęło z powodu szerzących się chorób, głodu, a także przypadkowych zabójstw, jeszcze zanim Niemcy rozpoczęli masowe deportacje mieszkańców getta z Umschlagplatz do obozu zagłady w Treblince podczas Grossaktion Warschau, będącej częścią ogólnokrajowej Akcji Reinhard .

Życie codzienne w getcie warszawskim (lato 1941)

Was this article helpful?

Yes

Topics: Polsce Warszawy